De Bijbel, als onfeilbaar Woord van God, is binnen de Gereformeerde Gemeenten de grondslag voor leer en leven. De Gereformeerde Gemeenten willen zich daarom houden aan de gereformeerde geloofsleer zoals deze in de Reformatie en Nadere Reformatie is verwoord en in de Drie Formulieren van Enigheid, t.w. de Heidelberger Catechismus, de Nederlandse Geloofsbelijdenis, de Dordtse leerregels, is samengevat.

In de prediking wordt in onze gemeenten benadrukt dat een persoonlijk innerlijk geloofsleven onmisbaar is. Voor ieder is wedergeboorte noodzakelijk om een levend lid van de Kerk te zijn. In een schriftuurlijk-bevindelijke prediking komt deze noodzaak van een persoonlijke, waarachtige bekering steeds aan de orde, waarbij ook aandacht gegeven wordt aan de kenmerken van het geestelijk leven. Daar de wedergeboorte een vernieuwing betekent voor de gehele mens, valt er ook een accent in de prediking op de noodzaak van heiligmaking. Tot de nieuwe gehoorzaamheid behoort, dat wij ons leven inrichten naar Gods heilige wil, geopenbaard in Zijn Woord.

De Bijbel is normatief voor het dagelijks leven. "En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen en waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt." Joh. 17:3.

"Wij zien het wel, maar doorgronden het niet." Psalm 118 vers 11